رویای من این بود که متبحرترین دندانپزشکی باشم که می توانم. دریافتم با پایبندی و عمیق شدن در تجربه هایم تبحر به دست می آید اما برداشت مهمترم از آن تجربه ها این بود که می باید چیزی بیش از تخصصم با انسانها و بیمارانم تبادل کنم. اینکه محل کارم جایی باشد که خودم، دوستانم و کسانی که برای درمان شدن به من اعتماد کرده اند پس از حضور در آن احساس بهتری داشته باشند. به همین دلیل اغلب روپوش سفید نمی پوشم و هرگز بیمارم را قضاوت نمیکنم. دندانپزشکی برایم جدی است اما کرامت انسانها برایم مهم تر است.

هیچ چیز در دنیا به اندازه لبخند و شادی مسری نیست و نهایت خواسته من این است که بتوانم در قالب یک ارتباط دوستانه و صمیمی بهترین درمان را انجام دهم، بیمارم را خوشحال کنم و داستان خوشی را برای هم به جا بگذاریم. اگر این میسر شود، زمان و عمری که برای تخصصم صرف کردم ارزشش را داشته است.                                                                                                                                                                                                                                                                  دکتر سمانه شهابی